آمبلتئوس، فرانسه (AP) – سیل تا کمر آنها بود و نوزادانی را که در آغوش داشتند خیس کرد. حدود 12 کرد در تلاشی بیهوده برای به تأخیر انداختن امر اجتناب ناپذیر از ترک آبهای سرد کانال مانش امتناع کردند: پلیس فرانسه اخیراً تلاش خود را برای رسیدن به بریتانیا با قایق خنثی کرده بود.
مردان، زنان و کودکان بار دیگر در آخرین مرز سفر خود از عراق و ایران گیر افتاده بودند. آنها امیدوار بودند که یک قایق به آنها زندگی بهتری با مسکن، مدرسه و کار بدهد. اکنون در افق ناپدید شد و تنها چند مسافر در هواپیما بودند.
در ساحل شهر آرام آمبلتئوس در شمال فرانسه، پلیس از مهاجران خواست تا آب 10 درجه سانتیگراد را ترک کنند، به طوری که در عرض چند دقیقه باعث مرگ می شود. این کار را به نفع بچه ها انجام دهید، آنها بحث کردند.
افسری با لهجه فرانسوی فریاد زد: «قایق رفت!» “تمام شد! تمام شد!”
پناهجویان در نهایت شکست خورده از دریا بیرون آمدند، اما شکی وجود نداشت که دوباره برای رسیدن به بریتانیا تلاش خواهند کرد. آنها پناهگاه مورد نیاز خود را در فرانسه یا هر جای دیگر اتحادیه اروپا پیدا نمی کنند.
مقررات سختگیرانه فزاینده اروپا برای پناهندگی، بیگانه هراسی فزاینده و رفتار خصمانه با مهاجران آنها را به شمال سوق داد. دولت بریتانیا نیز خصمانه بوده است، اما بسیاری از مهاجران خانواده یا دوستانی در بریتانیا دارند و معتقدند که در آنجا فرصت های بهتری دارند.
___
این مقاله که توسط مرکز گزارش‌دهی بحران پولیتزر پشتیبانی می‌شود، بخشی از مجموعه‌ای از آسوشیتدپرس درباره تهدیدات دموکراسی در اروپا است.
___
قوانین اتحادیه اروپا افراد را ملزم می کند که در اولین کشور عضوی که وارد آن می شوند درخواست پناهندگی دهند. این کشورهایی است که در حاشیه بلوک 27 کشوری مانند ایتالیا، یونان و اسپانیا قرار دارند.
برخی از مهاجران دیگر حتی سعی نمی کنند زندگی جدیدی در اتحادیه اروپا بسازند. آنها از کشورهای دورتر مانند ویتنام به فرانسه پرواز می کنند تا پس از ناکامی در دریافت مجوز ورود به بریتانیا، جایی که شرایط سختگیرانه تری برای ویزا اعمال می شود، از کانال انگلیسی عبور کنند.
آدام، پدر شش فرزند عراقی که در میان افرادی بود که صبح یک روز ماه مه در ساحل دستگیر شدند، گفت: «من اینجا خوشحال نیستم. او از دادن نام خانوادگی خودداری کرد زیرا وضعیت حقوقی او در فرانسه نامشخص بود. او گزینه مدرسه یا مسکن برای فرزندانش در فرانسه پیدا نکرده بود و از فقدان پاسخ دفتر پناهندگی در مورد پرونده خود ناامید شده بود. او گفت که او فکر می کرد اوضاع در بریتانیا بهتر خواهد شد.
در حالی که تعداد افرادی که بدون مجوز وارد اتحادیه اروپا می شوند به اندازه بحران پناهجویان 2015-2016 نیست، احزاب راست افراطی در سراسر اروپا، از جمله در فرانسه، از مهاجرت به این قاره سوء استفاده کرده و در پارلمان اروپا اخیر به پیروزی های بزرگی دست یافته اند. انتخابات فعالان حقوق بشر خاطرنشان می کنند که لفاظی آنها و رفتاری که قبلاً توسط بسیاری از مردم در سواحل فرانسه و سایر نقاط بلوک تجربه شده است با اصول اعلام شده همبستگی، صراحت و احترام به کرامت انسانی که زیربنای اتحادیه دموکراتیک اتحادیه اروپا است، در تضاد است.
در ماه‌های اخیر، سواحل آرام اطراف دانکرک، کاله و بولونی سور مر به صحنه بازی‌های موش و گربه – و حتی درگیری‌های خشونت‌آمیز – بین پلیس و قاچاقچیان تبدیل شده است. پلیس از گاز اشک آور، اسپری فلفل و گلوله های لاستیکی استفاده کرد. قاچاقچیان سنگ پرتاب کردند.
اگرچه گذرگاه‌های قایق از طریق کانال مانش تنها بخش کوچکی از مهاجرت به بریتانیا را تشکیل می‌دهند، فرانسه با پرداخت صدها میلیون یورو برای انجام این کار موافقت کرد که مانع از ورود مهاجران شود. این توافقی مشابه توافقاتی است که بین اتحادیه اروپا و کشورهای شمال آفریقا در سال های اخیر به دست آمده است. و اگرچه بسیاری از مردم توسط پلیس متوقف شده اند، اما راه حل های جایگزین به آنها پیشنهاد نمی شود و به ناچار مجبور به تلاش مجدد می شوند.
بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط وزارت کشور بریتانیا، حدود 10500 نفر در پنج ماه اول سال جاری با قایق های کوچک به انگلیس رسیده اند که حدود 37 درصد بیشتر از مدت مشابه سال گذشته است.
سالومه بحری، هماهنگ‌کننده سازمان غیردولتی Utopia 56، که به مهاجران سرگردان در فرانسه کمک می‌کند، می‌گوید: افزایش نظارت بر مرز خطرات را افزایش می‌دهد و در نهایت منجر به مرگ و میر بیشتر در نزدیکی ساحل می‌شود. طبق گزارش اتوپیا 56، حداقل 20 نفر در تلاش برای رسیدن به بریتانیا در سال جاری جان خود را از دست داده اند. طبق آمار سازمان بین المللی مهاجرت، این تقریباً به اندازه کل سال گذشته است.
بحری گفت که مردم برای فرار از مقامات عجله دارند و مرگ و میر در حال افزایش است. در اواخر آوریل، پنج نفر جان خود را از دست دادند، از جمله یک دختر هفت ساله که در یک قایق لاستیکی پس از اینکه بیش از 110 نفر تلاش ناامیدانه برای سوار شدن به پلیس و فرار از آن را داشتند، له شد.
مقامات در شمال فرانسه درخواست مصاحبه AP را رد کردند، اما قبلا از کار “نجات دهنده” پلیس دفاع کردند و خشونت را به گردن قاچاقچیانی انداختند که به افسران پلیس نیز حمله کردند.
یک نقطه روی یک قایق بادی زهوار بین 1000 تا 2000 یورو (حدود 1100 تا 2200 دلار) هزینه دارد که آن را به یک تجارت پرسود برای شبکه های قاچاق تبدیل می کند که عمدتا توسط گروه های کرد عراقی اداره می شوند. بر اساس گزارشی که در اوایل سال جاری توسط ابتکار جهانی علیه جرایم سازمان یافته فراملی منتشر شد، آنها می توانند ماهانه یک میلیون دلار (حدود 920000 یورو) درآمد داشته باشند.
محمد عثمان دور آتش در انبار متروکه کاله که به کمپ پناهجویان تبدیل شده بود نشست و در مورد گزینه های محدود خود فکر کرد. این جوان 25 ساله سودانی در حال تحصیل پزشکی در مسکو بود که یک سال پیش جنگ داخلی در کشورش آغاز شد. او از رویای دکتر شدن دست کشید. خانواده او مجبور به فرار از جنگ شدند و دیگر توان پرداخت هزینه های تحصیل را نداشتند. عثمان مجبور شد روسیه را ترک کند، جایی که ویزای او فقط به او اجازه تحصیل می داد، نه کار. او از مرز بلاروس و سپس به لهستان عبور کرد، جایی که به گفته او توسط محافظان لهستانی چندین بار به عقب رانده شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
او در نهایت از مرز عبور کرد و به آلمان آمد، جایی که می خواست برای پناهندگی درخواست کند اما طبق قوانین اتحادیه اروپا مجبور به بازگشت به لهستان شد. اکنون او فقط می‌خواهد تحصیلات پزشکی خود را در بریتانیای کبیر به پایان برساند، کشوری که مانند بسیاری از سودانی‌های دیگر به زبان آن صحبت می‌کند. مشکل، مثل همیشه، نحوه رسیدن به آنجاست. صحبت در مورد اخراج احتمالی به رواندا فقط بر استرس و ناامیدی افزوده است.
او پرسید: «پس من قانونی کجا می توانم بروم؟» “من آدم خوبی هستم. می دانم که می توانم دکتر خوبی باشم. پس مشکل چیست؟»
در یک کمپ موقت دیگر در نزدیکی دانکرک که پلیس مرتباً سعی می کند آن را پاک کند، رویاهای بیشتری متوقف شده است. فرزانی، 28 ساله، ایران را ترک کرد تا به دنبال علاقه خود باشد: تبدیل شدن به یک بدنساز حرفه ای. او در خانه از شرکت در مسابقات منع شد و به خاطر ورزشش تحت تعقیب قرار گرفت.
او از بیان نام خانوادگی خود به دلیل ترس از امنیت خود و عزیزانش، گفت: “حتی خانواده ام را تهدید کردند، بنابراین کشورم را ترک کردم.”
آنها به همراه همسرش با دعوت نامه جعلی موفق به دریافت ویزای فرانسه شدند. اما حتی در خاک اتحادیه اروپا از اخراج به ایران بیم دارند و معتقدند که تنها بریتانیا امن است. آنها «هفت یا هشت بار» سعی کردند با قایق به بریتانیا برسند و شکست خوردند، اما قول داده‌اند تا زمانی که به آن برسند به تلاش خود ادامه خواهند داد.
محمد، شوهر فرزانی می‌گوید: «ما و ایرانی‌های دیگر مثل من در یک چیز مشترک هستیم. اگر از آنها بپرسی می گویند: زندگی یا مرگ آزاد.
چند روز پس از این مصاحبه، محمد و همسرش فرزانی به سلامت به انگلستان رسیدند
___
احمد سیر، خبرنگار ویدئویی AP در این گزارش مشارکت داشت.
___
پوشش مهاجرت AP را در https://apnews.com/hub/migration دنبال کنید