کاراکاس، ونزوئلا – رئیس‌جمهور نیکلاس مادورو روز یکشنبه در انتخابات ریاست‌جمهوری که با بی‌نظمی همراه بود، برنده اعلام شد. در برخی از مراکز رای گیری، مقامات از انتشار آرای شمارش شده الکترونیکی خودداری کردند و گزارش های متعددی از تقلب در رأی دهندگان و ارعاب رأی دهندگان وجود داشت. در اینجا اولین بینش از انتخابات در ونزوئلا است.
بسیاری از بازگشت به بی ثباتی می ترسند.
اعلامیه دولت مبنی بر اینکه مادورو رقیب خود ادموندو گونزالس را با هفت درصد شکست داده است، فوراً سناریوی تلخی را برای کشوری ترسیم کرد که تازه از یکی از بزرگترین فروپاشی های اقتصادی در تاریخ مدرن بهبود یافته است.
نتایج اعلام شده توسط کمیسیون انتخاباتی تحت کنترل دولت به طور قابل توجهی – تا 30 درصد – با اکثر نظرسنجی های عمومی و با نتایج جمع آوری شده توسط مخالفان به طور مستقیم در مراکز رای گیری متفاوت بود. همچنین گزارش‌های متعددی از بی‌نظمی‌ها و مشکلات جدی در این شعبه‌های رای‌دهی منتشر شد.
ماریا کورینا ماچادو، رهبر اپوزیسیون، که کمپین گونزالس را رهبری می کرد، صبح روز دوشنبه نتیجه را “غیر ممکن” خواند.
برخی از حامیان مخالف ممکن است برای اعتراض به نتیجه به خیابان ها بیایند. این می‌تواند ونزوئلا را وارد دوره جدیدی از ناآرامی‌های سیاسی کند، مانند آنچه در سال‌های 2014، 2017 و 2019 رخ داد، زمانی که نیروهای امنیتی متحد مادورو تظاهرات‌ها را با نیروی مرگبار سرکوب کردند.
نمایندگان چندین کشور در قاره آمریکا، از جمله ایالات متحده، نسبت به نتایج اعلام شده ابراز تردید کردند و پیشنهاد کردند که دوره جدید ریاست جمهوری مادورو به طور گسترده در خارج از کشور به رسمیت شناخته نخواهد شد.
تلاش‌های نظارتی مخالفان مسدود شد.
در طول مبارزات انتخاباتی، متحدان مادورو تلاش های خود را برای مهار اپوزیسیون افزایش دادند – از جمله از طریق دستگیری کارمندان کمپین مخالف، تلاش برای ارعاب و سرکوب رای دهندگان. اپوزیسیون به شدت به حضور حامیان خود در محل برای دریافت پرینت فیزیکی نتایج انتخابات از هر رایانه رأی‌دهی پس از بسته شدن صندوق‌های رأی اعتماد داشت.
این دسترسی طبق قانون انتخابات ونزوئلا مجاز است. اما اوایل صبح دوشنبه، تیم تبلیغاتی گونزالس اعلام کرد که تنها 40 درصد آرا را به دست آورده است. در برخی از نقاط، ناظران انتخابات از دسترسی به مراکز رای‌گیری محروم بودند یا حتی اغلب به سادگی از تحویل آرا خودداری می‌کردند.
این امر تلاش‌های اپوزیسیون را برای اثبات تقلب در انتخابات فراتر از یک شک منطقی پیچیده خواهد کرد.
عواقب آن برای اقتصاد ونزوئلا می تواند ویرانگر باشد.
پس از سال ها مبارزه علیه مادورو و سلف او هوگو چاوز، تجار و سرمایه گذاران خارجی ونزوئلا تا حد زیادی با دولت او در سال های اخیر آشتی کرده اند. تحریم های اعمال شده توسط ایالات متحده مادورو را مجبور کرده بود تا از برخی اقدامات افراطی مانند کنترل قیمت و ارز دست بردارد. بخش خصوصی نقش مهمی را ایفا کرد، حملات عمومی به صاحبان مشاغل متوقف شد و تورم شدید و جنایات افسارگسیخته تا حدودی فروکش کرد.
حمایت فزاینده از سوی بخش خصوصی این امید را ایجاد کرد که یک نتیجه قابل اعتماد به بهبودها ادامه دهد و به نوعی راه حل سیاسی منجر شود. این امر اکنون بعید به نظر می رسد و نتایج مشکوک انتخابات می تواند گرم شدن مادورو و رهبران تجاری را آزمایش کند و به طور بالقوه موج جدیدی از تحریم های بین المللی را آغاز کند.
مهم‌تر از همه، بعید است که نتیجه به دولت بایدن اجازه دهد تحریم‌های اقتصادی گسترده‌اش علیه ونزوئلا را لغو کند. این امر بهبود اقتصادی را کند می کند و احتمالاً منجر به موج دیگری از مهاجرت از کشوری می شود که در دهه گذشته شاهد خروج از هر پنج شهروند یک نفر از کشور بوده است.
روند انتخابات آرام در ونزوئلا که به گشایش اقتصادی بیشتر منجر می‌شد، به نفع همسایگان آمریکای لاتین این کشور، از جمله متحدان قدیمی مادورو، دولت‌های چپ‌گرای برزیل و کلمبیا بود.
این منطقه اکثریت مهاجران ونزوئلا را جذب کرده است که منجر به واکنش سیاسی علیه مهاجرت در برخی نقاط شده است.
هفته گذشته، لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهور برزیل، به طرز شگفت انگیزی از موضع مادورو حمایت کرد. او به خبرنگاران گفت: “اگر شکست بخوری، باید بروی.” او مشاور ارشد سیاست خارجی خود، سلسو آموریم، را برای رأی دادن به کاراکاس فرستاد و موضع آموریم در مورد رأی گیری می تواند لحنی برای منطقه ایجاد کند.