پوتسدام، آلمان (AP) – خیابان‌ها، بناهای تاریخی و باغ‌ها در پارک اطراف کاخ سانسوچی، واحه‌ای سرسبز در قلب شهر پوتسدام آلمان و میراث جهانی یونسکو، مثل همیشه باشکوه به نظر می‌رسند.
اما با بررسی دقیق‌تر مشخص می‌شود که درختان پارک به خوبی کار نمی‌کنند. آنها به طور فزاینده ای از اثرات تغییرات آب و هوایی رنج می برند. نشانه‌ها شامل درختان راش با تاج‌های پراکنده، شاخه‌های بزرگی که به زمین خورده‌اند و تنه‌هایی که بیشتر پوست آنها کنده شده است.
سون کرشک، باغبان سابق بخشی از پارک، می گوید: «بیش از 30 سال است که این باغ را مشاهده می کنم و تغییرات بسیار جدی را دیده ام. از سال 2017 یا 2018، درختان و بوته های بیشتری در حال مرگ هستند. و نه فقط از بین رفتن، سلامت درختان نیز در حال تغییر است.»
این منطقه در سال 2018 تابستان گرم و خشکی را تجربه کرد و پس از آن چندین سال دیگر با بارش کم باران گذشت. تابستان های نسبتاً مرطوب سال گذشته و امسال نتوانست اثرات خود را جبران کند.
کرشک می‌گوید گرما و کمبود باران تنها مشکلات نیستند: «تغییرات آب و هوا پیچیده‌تر است. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور خورشید، کمبود رطوبت، طوفان، افزایش عفونت‌های قارچی و گسترش گونه‌های حشره‌ای که قبلاً یافت نشده‌اند، عوامل دیگری هستند که نقش دارند.
از سال 2002 تا 2015، این پارک هر سال بین 18 تا 87 درخت را از دست می داد. از آن زمان تاکنون این تعداد به زیر 100 نفر کاهش نیافته است. در سال 2020، 315 بود و دوباره اندکی کاهش یافت.
بنیاد کاخ‌ها و باغ‌های پروس که مدیریت پارک سانسوچی و بسیاری از امکانات دیگر در برلین و ایالت براندنبورگ را بر عهده دارد، در تابستان امسال در نمایشگاهی در فضای باز به نام “Re: Generation” داستان مبارزه درختان با این موضوع را روایت می‌کند. تغییر آب و هوا. در مکان‌های مختلف در سراسر پارک، بازدیدکنندگان می‌توانند نمونه‌هایی از مشکلات و ایده‌هایی را برای نحوه رسیدگی به آنها ببینند.
«شاید این نمایشگاه به جلب توجه به این واقعیت کمک کند که ما در اینجا چنین مشکلاتی داریم. کاترین شرودر، متصدی باغ بنیاد، می‌گوید: «نمونه‌های شدید تغییرات آب و هوایی امروزه نه تنها در جایی که مردم در دره‌های رودخانه‌ها زندگی می‌کنند و باید سیل‌ها را تجربه کنند، قابل مشاهده است، بلکه در پارک سانسوچی نیز قابل مشاهده است.
به بازدیدکنندگان از درختانی که از «آفتاب‌سوختگی» رنج می‌برند، هشدار داده می‌شود، جایی که پوست آنها خشک می‌شود و پوسته پوسته می‌شود و آنها را در برابر قارچ‌ها و حیوانات آسیب‌پذیر می‌کند. می بینید که آب های زیرزمینی در چند سال اخیر به شدت کاهش یافته است و زندگی را برای درختان مسن تر دشوار کرده است. اما نمونه‌های دلگرم‌کننده‌تری نیز وجود دارد، «بازمانده‌هایی» که از مشکلات سرپیچی کرده‌اند.
این درختان باعث امیدواری باغبانان می شود. کرشک، که در طراحی این نمایشگاه کمک کرد، می‌گوید که آنها می‌خواهند «به کار خود با مواد ژنتیکی که در باغ داریم ادامه دهند».
قدیمی ترین درختان پارک سانسوچی حدود 300 سال سن دارند. امید این است که درختان مسن‌تر و مقاوم‌تری که قبلاً نوسانات آب و هوایی را تجربه کرده‌اند، بهتر بتوانند خود را تطبیق دهند – و حتی اگر خودشان به‌طور خاص سالم به نظر نرسند، می‌توانند این توانایی را در دانه‌هایشان منتقل کنند. کرشک می گوید یک ایده جمع آوری این دانه ها و رشد درختان جوان در یک نهالستان ویژه است که شرایط سخت پارک را منعکس می کند.
کاخ Sanssouci خود اقامتگاه تابستانی پادشاه پروس فردریک دوم، معروف به فردریک بزرگ بود. این مکان که در سال 1747 با تراس‌های تاکستان‌های مجلل تکمیل شد، یک خلوتگاه سلطنتی است که نامی از فرانسوی به معنای «بی‌خیالی» ترجمه می‌شود.
این باغ بعداً به طور قابل توجهی گسترش یافت و به یک پارک چشم انداز قرن نوزدهمی تبدیل شد که تقریباً 300 هکتار (740 هکتار) و بیش از 2 کیلومتر (1/4 مایل) از شرق به غرب را پوشش می داد. تقریباً 60 باغبان دارد و از سال 1990 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.
اگرچه تقریباً تمام گونه‌های درختان بومی پارک با تأثیرات تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می‌کنند، راه‌حل این نیست که به گونه‌های عجیب و غریب روی بیاوریم.
شرودر خاطرنشان می کند که پوتسدام هنوز دارای آب و هوای اروپای مرکزی با یخبندان های طولانی و دیررس است، بنابراین “ما نمی توانیم کاری با پوشش گیاهی مدیترانه در اینجا انجام دهیم”.
با این حال، یک نقطه شروع می‌تواند بررسی این باشد که آیا نمدار، بلوط، راش یا سایر گونه‌های درختی از مناطقی مانند جنوب شرقی اروپا با تابستان‌های بسیار گرم و همچنین یخبندان دیررس می‌توان استفاده کرد – به شرطی که شبیه درختانی باشند که قبلاً در Sanssouci ایستاده‌اند.
شرودر می‌گوید: «ما نمی‌خواهیم پارک را طوری تغییر دهیم که جمعیت درختان کاملاً متفاوتی داشته باشد.
___
پیترو دی کریستوفارو، خبرنگار ویدئویی AP در این گزارش مشارکت داشت.