نایروبی، کنیا (AP) – ویلیام روتو، رئیس جمهور کنیا روز چهارشنبه گفت که قانون مالی که مالیات های جدید وضع می کند را امضا نخواهد کرد. یک روز قبل، تظاهرکنندگان به پارلمان هجوم بردند و چند نفر را به گلوله بستند. این بزرگترین حمله به دولت کنیا در چند دهه اخیر بود.
دولت می خواست برای پرداخت این بدهی پول جمع آوری کند، اما کنیایی ها گفتند که این قانون مشکلات اقتصادی بیشتری ایجاد کرده است زیرا میلیون ها نفر برای زنده ماندن تلاش می کنند. هرج و مرج روز سه شنبه دولت را بر آن داشت تا ارتش را مستقر کند و روتو اقدامات معترضان را “خیانت” خواند.
رئیس جمهور اکنون می گوید که این قانون باعث “نارضایتی گسترده” شد و او گوش داد و “تسلیم شد”. این یک شکست بزرگ برای روتو است که با وعده کمک به کنیایی‌ها برای مقابله با افزایش هزینه‌ها به قدرت رسید، اما اکنون بسیاری از کشور را به رهبری جوانان در مخالفت با آخرین تلاش خود برای اصلاحات متحد پیدا کرده است.
وی گفت: ما باید به عنوان یک ملت درباره اینکه چگونه می توانیم امور کشور را با هم مدیریت کنیم، بحث کنیم.
یک روز پس از هجوم هزاران نفر به پارلمان در اعتراضات اخیر، کنیایی‌ها بوی گاز اشک‌آور و ارتش را استشمام کردند، اقدامی که روتو آن را تهدیدی «وجودی» توصیف کرد. یک گروه حقوق بشری گفت که حداقل 22 نفر کشته شدند و پلیس برخی از مرگ‌های ناشی از سلاح گرم را مقصر دانسته است.
روتو مرگ این افراد را تایید کرد و آن را “وضعیت تاسف بار” خواند و تسلیت گفت. وی گفت که حدود 200 نفر زخمی شده اند.
در گذشته تظاهراتی در نایروبی وجود داشته است، اما فعالان و دیگران هشدار داده اند که این عملیات خطرناک تر است. روتو روز سه‌شنبه قول داد که ناآرامی‌ها را “به هر قیمتی” سرکوب کند، اگرچه اعتراضات بیشتری در مجلس ایالتی برای پنجشنبه اعلام شد.
ما با یک پدیده جدید و گروهی از مردم روبرو هستیم که قابل پیش بینی نیست. هرمان مانیورا، تحلیلگر و استاد دانشگاه نایروبی، گفت: اگر این تظاهرات عادی بود، می‌توانم بگویم که به مرور زمان از بین می‌رفتند، اما نمی‌دانیم که آیا این افراد از ارتش خواهند ترسید یا خیر.
او گفت که رئیس جمهور فرصت را از دست داد تا رویکرد آشتی جویانه تری در سخنرانی سه شنبه شب خود به ملت داشته باشد.
دادگاه عالی کنیا روز چهارشنبه به تعلیق عملیات نظامی پس از درخواست تجدید نظر توسط انجمن حقوق کنیا دستور داد.
کنیایی‌ها در سراسر خطوط قبیله‌ای و سایر بخش‌ها با هم جنگیدند تا لایحه مالی را از اجرا درآورند. این امر می‌تواند مالیات و هزینه‌ها را بر روی طیف وسیعی از اقلام و خدمات روزمره، از واردات تخم مرغ گرفته تا حواله‌های بانکی، افزایش دهد.
هیچ گزارشی از خشونت در روز چهارشنبه وجود نداشت، اما ترس وجود داشت. گروه های جامعه مدنی از ربوده شدن افراد درگیر در اعتراضات اخیر خبر داده اند و انتظار بیشتری دارند. دادگاه عالی به پلیس دستور داد تا همه کسانی را که در جریان اعتراضات دستگیر شده اند آزاد کند. روتو گفت که افراد مظنون به ربوده شدن آزاد شده اند یا پرونده آنها در دادگاه رسیدگی شده است.
بسیاری از جوانانی که در سال 2022 به روتو رای دادند تا به قدرت برسد و وعده‌های او را برای کمک اقتصادی تشویق کردند، اکنون به اصلاحات دردناک اعتراض می‌کنند. بخش‌هایی از ساختمان پارلمان روز سه‌شنبه در آتش سوخت و درگیری‌هایی در چندین محله خارج از پایتخت رخ داد.
کمیسیون حقوق بشر کنیا اعلام کرد که حداقل 22 نفر کشته شدند. روزلین اودید، رئیس کمیسیون گفت که 300 نفر دیگر زخمی و 50 نفر دستگیر شدند.
مادر یک نوجوان کشته شده به نام ادیت وانجیکو در یک سردخانه به خبرنگاران گفت که افسر پلیسی که به پسرش شلیک کرد باید به قتل متهم شود زیرا پسر 19 ساله او مسلح نبود.
او گفت: «او به تازگی از مدرسه فارغ التحصیل شده بود و به طور مسالمت آمیز اعتراض می کرد.
پارلمان، تالار شهر و دادگاه عالی با نواری محصور شده بودند که روی آن نوشته شده بود: «به صحنه جرم وارد نشوید، مقامات گفتند که پلیس بیش از 700 گلوله سفید را در حومه نایروبی در گیتورای متفرق کرد».
گیدئون حامیسی، تاجر نایروبی، گفت: “درخواست من از رئیس جمهور این است که به حرف ما گوش دهد و بفهمد که این لایحه مالی که آنها می خواهند تصویب کنند به اندازه زندگی مردم مهم نیست.” «دیروز بسیاری از جوانان جان خود را از دست دادند. من یک مرد جوان هستم و اتفاقی که افتاد مرا عمیقاً آزار می دهد.»
رایلا اودینگا، رهبر مخالفان، خواستار گفتگو شد و مدعی شد که قانون اساسی کنیا به حالت تعلیق درآمده است. او در بیانیه‌ای گفت: «کنیا نمی‌تواند فقط به این دلیل که بچه‌ها غذا، کار و گوش شنوا می‌خواهند، بچه‌هایش را بکشد.»
در نایروبی، یک مرکز منطقه‌ای برای مهاجران و محل مجتمع سازمان ملل، نابرابری میان کنیایی‌ها و همچنین ناامیدی طولانی مدت از فساد در این ایالت عمیق‌تر شده است. جمعیت جوان در حال رشد نیز از سبک زندگی تجملاتی سیاستمداران، از جمله رئیس جمهور، ناامید هستند. برخی که مشتاقانه از روتو حمایت کرده بودند، که با نشان دادن خود به عنوان یک “کلاهبردار” از یک پیشینه متواضع به قدرت رسید، احساس می کنند به آنها خیانت شده است.
این جوانان که معمولاً به آنها نسل Z می گویند، اعتراضات را بسیج کردند و سعی کردند قانونگذاران را از تصویب لایحه مالی در روز سه شنبه باز دارند. روتو دو هفته فرصت داشت تا این قانون را امضا و اجرایی کند.
سناتور اپوزیسیون ادوین سیفونا در این مورد نوشت
برای روتو، این رویدادها نقطه عطفی را نشان می‌دهد، با استقبال ایالات متحده از روتو به عنوان یک شریک خوش‌آمد در آفریقا، در حالی که در سایر نقاط این قاره، ناامیدی نسبت به ایالات متحده و برخی دیگر از قدرت‌های غربی در حال افزایش است.
در ماه مه، روتو برای اولین دیدار دولتی یک رئیس دولت آفریقایی در 16 سال گذشته به واشنگتن سفر کرد. روز سه‌شنبه، همزمان با تشدید اعتراض‌ها، ایالات متحده کنیا را اولین متحد اصلی خود غیر از ناتو در جنوب صحرای آفریقا معرفی کرد، حرکتی که عمدتاً نمادین بود، اما مشارکت امنیتی آنها را برجسته کرد. همچنین روز سه شنبه، صدها افسر پلیس کنیا برای رهبری یک نیروی چند ملیتی علیه باندها در هائیتی مستقر شدند، ابتکاری که جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده از آن تشکر کرد.
اکنون دولت کنیا و تظاهرکنندگان با درخواست های شرکایی مانند ایالات متحده برای آرامش مواجه شده اند. آنها روز سه شنبه به ده ها کشور دیگر پیوستند و “نگرانی عمیق” خود را در مورد خشونت و آدم ربایی ابراز کردند.
«چگونه به اینجا رسیدیم؟»، معاون رئیس جمهور کنیا، ریگاتی گاچاگوا، در اظهارنظرهای پخش شده در سراسر کشور در روز چهارشنبه در پی صحبت های رئیس جمهور، آشکارا متعجب بود که چگونه دولت در عرض دو سال تا این حد نامحبوب شده است. “ما عزیز مردم کنیا بودیم.”
___
برایان اینگانگا، خبرنگار آسوشیتدپرس در نایروبی، کنیا، مشارکت داشت.