هم ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و هم کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، شراکت استراتژیک امضا شده در روز چهارشنبه را یک پیشرفت توصیف کردند. اما هیچ یک از طرفین هنوز متن توافق حاصل شده در نشست سران خود در پیونگ یانگ را منتشر نکرده اند و پیامدهای کوتاه مدت و بلندمدت آن نامشخص است.
روابط بین روسیه گسترده و کره شمالی کوچک و منزوی – هر دو قدرت هسته‌ای – در سال‌های اخیر با افزایش تنش‌ها بین روسیه و غرب بر سر حمله به اوکراین و سرکوب مخالفان در داخل، به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
توافق جدید می تواند آنها را حتی بیشتر به هم نزدیک کند، اما جامعه بین المللی را با چالش های جدیدی نیز مواجه می کند.
آنچه کیم و پوتین در شراکت جدید می بینند:
چه چیزی پرخاشگری را تعریف می کند؟
پوتین در نشست خبری پس از امضای این سند گفت: “توافقنامه مشارکت جامع، از جمله، کمک های متقابل را در صورت تجاوز به هر یک از طرف های این سند فراهم می کند.”
این جمله چند سوال را ایجاد می کند.
اولین مورد چیزی است که می توان آن را “پرخاشگری” نامید. هر دو طرف در گذشته از این کلمه برای محکوم کردن اقداماتی استفاده کرده‌اند که بسیار کمتر از یک حمله فیزیکی یا حتی یک حمله سایبری است.
کره شمالی این موضوع را بسیار گسترده می بیند. پیونگ یانگ معمولاً مانورهای نظامی مشترک آمریکا و کره جنوبی را “تجاوز” می نامد و آنها را تمرین تهاجم توصیف می کند. این کشور اغلب آزمایش های موشکی خود یا سایر تظاهرات نظامی را برای تلافی انجام می دهد.
و به اصطلاح تجاوزها نباید اعمال واقعی باشند. کره شمالی انتقاد آمریکا از وضعیت حقوق بشر در کره شمالی را به عنوان ابزار اصلی تجاوز، که علاوه بر تهدید نظامی، باید گزینه ای قاطع و تعیین کننده برای دفاع همه جانبه از حاکمیت و امنیت این کشور باشد، محکوم کرد. ” نام رسمی این کشور جمهوری دموکراتیک خلق کره یا کره شمالی است.
روسیه جنگ در اوکراین را با طرح های ادعایی ناتو برای تجاوز به روسیه از سوی همسایه خود توجیه می کند. پوتین همچنین یک بار تظاهرات سال 2014 که باعث سرنگونی رئیس جمهور روسیه دوست اوکراین شد را تجاوز توصیف کرد.
واکنش چه خواهد بود؟
توضیحات رهبران در مورد توافق مشخص نمی کند که آیا یک طرف موظف است در صورت تجاوز به طرف دیگر کمک کند – اگر طرفین به این نتیجه برسند که آن اتفاق افتاده است. این با ماده 5 منشور ناتو متفاوت است که کشورهای عضو را ملزم می کند تا اقدامات لازم را انجام دهند.
همچنین مشخص نمی کند که “حمایت متقابل” باید یا می تواند شامل چه چیزی باشد – نیروها، کمک های مادی یا بشردوستانه.
اگر پرخاشگری نبود چه؟
اگرچه کره شمالی و روسیه دلیلی برای ادعای تجاوز به خود نمی بینند، اما می خواهند از یکدیگر حمایت نظامی کنند.
پوتین اساساً همکاری نظامی با کره شمالی را با تحویل تسلیحات غربی به اوکراین مرتبط دانست و به سیستم های تسلیحاتی با دقت بالا، جت های جنگنده و سایر تسلیحات با فناوری پیشرفته اشاره کرد.
پوتین گفت: «فدراسیون روسیه توسعه همکاری های نظامی-فنی با جمهوری دموکراتیک خلق کره مطابق با سندی که امروز امضا شد را مستثنی نمی کند».
این بیانیه عملاً آنچه را که کشورهای غربی می گویند در حال وقوع است رسمیت می بخشد.
آمریکا و دیگر متحدانش ادعا می‌کنند که روسیه موشک‌های بالستیک و مهمات از کره شمالی دریافت کرده است، زیرا منابع مسکو به دلیل جنگ در اوکراین تمام شده است. علاوه بر این، روسیه انتقال فناوری به پیونگ یانگ انجام داده است که می تواند تهدید ناشی از برنامه های موشکی و تسلیحات هسته ای کیم را افزایش دهد.
بعد اقتصادی این پیمان چیست؟
این مشارکت همچنین توسعه روابط اقتصادی را پیش بینی می کند، موضوعی که به ویژه برای کره شمالی که از یک سری تحریم های بین المللی رنج می برد، مهم است. کره شمالی به کالاها و مواد نیاز دارد و در مقابل می تواند نیروی انسانی جنگ زده روسیه را تامین کند. این کارگران می توانستند دستمزد خود را به روبل با دلار یا یورو مبادله کنند و ارز را به خانه بفرستند.
پوتین گفت که حجم معاملات تجاری روسیه و کره شمالی در سال گذشته 9 برابر شده است، اما اذعان کرد که خود این مقدار هنوز “متوسط” است.